Αγαπημένε μου, Άγιε Βασίλη,

Σου στέλνω αυτό το γράμμα για να σε ευχαριστήσω για τα δώρα που μου έφερες τη χρονιά που πέρασε και να σου ζητήσω και μερικά δωράκια για φέτος.

Όπως θα ξέρεις και εσύ, η φετινή χρονιά ήταν μια δύσκολη χρονιά για πολύ κόσμο. Αρχικά, ο κορονοϊός στέρησε πολλές ανθρώπινες ζωές και δυσκόλεψε την καθημερινότητα πολλών συνανθρώπων μας με τους συνεχείς εγκλεισμούς που υπήρχαν. Φέτος, έγιναν επίσης πολλές φυσικές καταστροφές, πυρκαγιές, πλημμύρες, καύσωνες, σεισμοί και έτσι πολλοί άνθρωποι έχασαν τα σπίτια τους και ταλαιπωρήθηκαν πολύ. Δε θα μπορούσα να μην αναφέρω τις γυναικοκτονίες και τους βιασμούς που συνέβησαν και σόκαραν την κοινωνία μας. Η αλήθεια είναι πως κάθε χρόνο υπάρχει πόνος στον κόσμο, αλλά η φετινή χρονιά ίσως ήταν μία από τις πιο δύσκολες των τελευταίων δεκαετιών.

Παρόλα αυτά, ήσουν τόσο γενναιόδωρος μαζί μου που δε θα μπορούσα να μην το είχα εκτιμήσει! Πέρα του γεγονότος ότι είχα την υγεία μου και όλους όσους αγαπάω δίπλα μου, μου έφερες και κάποια αναπάντεχα δώρα. Αρχικά, όταν είδες το καλοκαίρι ότι ήμουν τόσο αγχωμένη την περίοδο που μετακόμιζα από την πόλη που σπούδαζα, την Πάτρα, στην πόλη που ήθελα να ζήσω, τη Ρόδο, μου προσέφερες δουλειά! Και μάλιστα εξ αποστάσεως δουλειά σε μια υπέροχη ομάδα! Ακόμα, επιτέλους κατάφερα και ζω μαζί με τον άνθρωπο που αγαπώ. Για μία ακόμα χρονιά κάνω μαθήματα ρομποτικής σε παιδιά, πράγμα που όπως πολύ καλά γνωρίζεις λατρεύω τόσο πολύ! Επιπλέον, βρίσκομαι σε μια πολύ ωραία διαδικτυακή ομάδα, τους IoTeaLive, που με βοηθάνε να μαθαίνω συνεχώς νέα πράγματα. Επίσης, λίγο πριν την εκπνοή αυτού του χρόνου, μου έφερες και μία πολύ μεγάλη επαγγελματική καταξίωση! Έγινα Microsoft Most Valuable Professional! Τέλος, δε θα μπορούσα να μην αναφέρω όλους τους νέους διαδικτυακούς φίλους που γνώρισα, μιας και φέτος ήμουν ιδιαιτέρως εξωστρεφής στην τεχνολογική κοινότητα.

Πέρα όμως από τις μεγάλες χαρές που μου έφερες, δε θα μπορούσα να ξεχάσω τις μικρές στιγμές που πέρασα φέτος. Πώς να ξεχάσω τις τελευταίες μου μέρες στην Πάτρα, που είχα “υιοθετήσει” τη φίλη μου τη Μαντώ και ήμασταν όλη την ώρα μαζί; Τις στιγμές που ερχόταν η φίλη μου, η Σοφία, ξανά στην Πάτρα και ήταν σαν να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα; Το βλέμμα του φίλου μου του Κώστα όταν συνειδητοποίησε πως θα ήταν η τελευταία φορά που ερχόταν στο φοιτητικό μου σπίτι; Ακόμα πως θα μπορούσα να ξεχάσω τη νύχτα των γενεθλίων της Σοφίας που περάσαμε τόσο ωραία όλοι μαζί; Τα ηχητικά της φίλης μου της Βασούλας που με συνόδευαν σε όλα αυτά και τις εξόδους με τη φίλη μου την Εύη και το αγόρι της; Τα “so proud” που μου λέει το αγόρι μου, ο Τάσος και τη βοήθεια των γονιών μου σε ό,τι κάνω; Πώς να ξεχάσω την ενθάρρυνση του αδερφού μου που μου δίνει τόσο κίνητρο να συνεχίζω και τα όμορφα λόγια των συναδέλφων μου και την υπέροχη αίσθηση της ομάδας που υπάρχει; Τις φατσούλες των παιδιών που κάνω μάθημα, όταν με κοιτάνε με τα έξυπνά τους μάτια; Μα πάνω απ’ όλα πως να ξεχάσω την αγάπη που λαμβάνω από τους γύρω μου;

Σε ευχαριστώ λοιπόν για όλα αυτά! Σαν δώρα για φέτος θα ήθελα να μου φέρεις υγεία και χαρές για εμένα και τους αγαπημένους μου, αλλά και ό,τι πραγματικά επιθυμεί κάθε πλάσμα αυτού εδώ του πλανήτη!

Μα σε ποιόν τα γράφω όλα αυτά τόση ώρα; Όλα αυτά έγιναν χάρη σε μένα! Εγώ είμαι ο Άγιος Βασίλης του εαυτού μου πλέον και θα προσπαθώ κάθε μέρα να μου προσφέρω τα πιο πολύτιμα δώρα! Μια συμβουλή, λοιπόν και σε σένα που διαβάζεις αυτό εδώ το γράμμα: Να αγαπάς τον εαυτό σου και να τον προσέχεις, όπως αγαπάς και φροντίζεις τα πιο αγαπημένα σου πλάσματα! Σου αξίζουν τα καλύτερα!

Καλές γιορτές,
Μαρία-Αναστασία