Όλα ξεκίνησαν από δύο παιδιά και έναν μπαμπά που ήθελε να τους μεταδώσει το πάθος του για τη ρομποτική. Έτσι λοιπόν, λίγο πριν ξεκινήσει το ακαδημαϊκό έτος 2017-2018, ο Παναγιώτης Κουστουμπάρδης, διδάσκοντας των Μηχανολόγων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, αποφάσισε να ιδρύσει το Robots@MET, παρέα με τους γιούς του, Νικόλα και Διονύση. Στόχος του ήταν να συστήσει σε παιδιά δημοτικού τον μαγικό κόσμο των ρομπότ.
Φαντάζομαι θα έχετε υποθέσει πως το Robots@MET είναι ένα κέντρο εκπαιδευτικής ρομποτικής για παιδιά. Λοιπόν, κάνετε λάθος! Το Robots@MET, δεν είναι ένα απλό κέντρο ρομποτικής, αλλά μία ομάδα. Η ομάδα αυτή αποτελείται από καθηγητές και φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών, αλλά και γονείς, οι οποίοι εθελοντικά έχουν τον ρόλο των προπονητών και φυσικά από τους μικρούς ρομποτιστές, ηλικίας τρίτης έως έκτης δημοτικού. Έτσι, πριν τέσσερα χρόνια ο κύριος Κουστουμπάρδης και τέσσερις ακόμα φοιτητές, ο Μάριος Κωνσταντακάτος, ο Νίκος Ανατολιωτάκης, ο Γιώργος Σιατερλής και εγώ, η Μαρία-Αναστασία Μουστάκα, φοιτητές και μέλη της Λέσχης Ρομποτικής του Πανεπιστημίου Πατρών ξεκίνησαν αυτή την όμορφη ομάδα. Από τότε έως σήμερα, έχουν προστεθεί και άλλοι προπονητές, με διαφορετικό υπόβαθρο και σπουδές ο καθένας.
Άλλο ένα στοιχείο που διαφοροποιεί το Robots@MET από τα κλασσικά κέντρα εκπαιδευτικής ρομποτικής είναι ότι τα μαθήματα γίνονται μέσα στο Πανεπιστήμιο Πατρών και ειδικότερα, στο Μουσείο Επιστημών και Τεχνολογίας – ΜΕΤ του Πανεπιστημίου Πατρών. Λόγω αυτού, τα παιδιά από μικρή ηλικία έχουν την ευκαιρία να βρίσκονται στον χώρο του πανεπιστημίου και να κάνουν μάθημα ανάμεσα σε τεχνολογικά εκθέματα. Ακόμα, οι μικροί ρομποτιστές συμμετέχουν κάθε χρόνο σε τοπικούς και Πανελλήνιους διαγωνισμούς, έχοντας καταφέρει να διακριθούν ουκ ολίγες φορές.
Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω πως τα οφέλη που λαμβάνουν τα μέλη αυτής της ομάδας είναι εξαιρετικά σημαντικά. Καταρχάς, τα παιδιά μαθαίνουν όχι μόνο πως να φτιάχνουν και να προγραμματίζουν ένα ρομπότ, αλλά και πως να συνεργάζονται με την ομάδα τους, να σκέφτονται με αλγοριθμική λογική, αλλά και να αφήνουν και τη φαντασία τους να τους οδηγήσει στα πιο απίθανα μονοπάτια. Ευαισθητοποιούνται για περιβαλλοντικά θέματα και άλλα κοινωνικά ζητήματα και παθιάζονται, ώστε να προλάβουν να ολοκληρώσουν τα πρότζεκτ τους. Οι προπονητές από την άλλη, έχουν τη χαρά να δουλεύουν εθελοντικά και να δίνουν όση γνώση έχουν σε αυτά τα παιδιά, αλλά και να μαθαίνουν και οι ίδιοι από αυτά. Ξέρετε όμως γιατί προσωπικά είμαι τόσο ευγνώμων για την εμπειρία μου στο Robots@MET; Γιατί, μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια κατάλαβα πως το να διδάσκω ρομποτική είναι το πάθος μου. Ίσως, φέτος είναι η τελευταία μου χρονιά, μιας και σιγά σιγά έρχεται η ώρα να αποφοιτήσω από τη σχολή μου, όμως η ομάδα αυτή θα είναι για πάντα στην καρδιά μου, θυμίζοντάς μου πως ανακάλυψα ένα από τα μεγαλύτερά μου πάθη.
Σε ευχαριστώ πολύ Robots@MET, Παναγιώτη, φίλοι συν-προπονητές και φυσικά αγαπημένοι μου μικροί ρομποτιστές. <3
Μπορείς να δεις περισσότερα για τη δράσης του Robots@MET, στη σελίδα του στο Facebook: https://www.facebook.com/RobotsMET
Αλλά και στο Instagram: https://www.instagram.com/robots_met/
